Tradycyjna medycyna chińska

TRADYCYJNA MEDYCYNA CHIŃSKA seminarium dla lekarzy i psychologów 22 - 24 lutego 2008 w godz. 10.00 - 18.00, Warszawa, Klub Nauczyciela, ul. Radomska 13/21

O poprzednim wykładzie:
Shang Han Lun jest uważany za jeden z najważniejszych starożytnych chińskich traktatów medycznych. Jego autorem jest wybitny chiński lekarz Zhang Ji, zwany też Zhang Zhong Jing, żyjący w okresie późniejszej dynastii Han (III wiek naszej ery). Ta znakomita postać bywa nazywana na Zachodzie chińskim Hipokratesem.

Traktat opisuje proces patologiczny, jaki rozwija się, gdy organizm zostaje zaatakowany przez zewnętrzny czynnik patogenny Zimna (to pojęcie odpowiada w szerokim sensie tzw. chorobie przeziębieniowej, niektórym chorobom infekcyjnym jak i zapaleniom typu reumatoidalnego). W ujęciu chińskiej fizjologii organizm dysponuje sześcioma warstwami obrony. Patogenny czynnik Zimna ma tendencję do penetracji w głąb przez te kolejne warstwy, dopóki nie zostanie zatrzymany i usunięty z organizmu. Gdy jest silniejszy od sił obronnych, może w końcu doprowadzić do śmierci. Traktat doktora Zhang podsumowuje imponujący stan wiedzy medycznej liczącej w jego czasach już wiele wieków. Szczególną wartością tego dzieła jest głęboka integracja teorii medycznej z praktyką lekarską. Zespoły objawów występujące w poszczególnych stadiach procesu chorobowego oraz diagnostyka różnicowa są opisane niezwykle szczegółowo i wnikliwie. W odniesieniu do każdej fazy choroby zalecane są odpowiednie receptury ziołowe, a ich skład jest modyfikowany w zależnożci od najdrobniejszych nawet szczegółów diagnozy. Teoria jest spójna i logiczna, nie podobna jej zakwestionować z punktu widzenia wiedzy współczesnej. Farmakologia ziołowa jest precyzyjna i wyrafinowana, a jej skuteczność jest uderzająca również w czasach dzisiejszych.

Shang Han Lun jest dobrą ilustracją holistycznego charakteru Tradycyjnej Medycyny Chińskiej. Na każdym etapie choroby system immunologiczny organizmu jest wspomagany w subtelny sposób, aby ułatwić mu neutralizację i usunięcie na zewnątrz czynnika patologicznego. Leczenie zawsze jest odwołaniem się do sił obronnych organizmu, nigdy nie są podejmowane próby ich zastąpienia działaniami z zewnątrz. Ta różnica w podejściu do leczenia miedzy medycyną Wschodu a Zachodu jest aktualna do dziś.

Elisabeth Rochat de la Vallée