12 – 13 grudnia 2009
sobota i niedziela w godz. 11.00 – 16.30
(przerwa w godz. 13.30 – 14.30)
Warszawa
Podczas warsztatów, które poprowadzi Agata Harz można będzie spróbować odnaleźć i okiełznać swój naturalny głos czyli ten pierwotny, dany nam od natury i wynikający z języka, w którym mówimy. Sposób śpiewu „białym głosem” znany był jeszcze przed epoką „bel canto” czyli wiekiem XVII i przechowany został przez kultury tradycyjne środkowo-wschodniej i południowej Europy do dziś. W Polsce jest on niestety w zaniku. Już w bardzo niewielu wsiach można usłyszeć taki śpiew na żywo. Skorzystajmy z mądrości naszych przodków i spróbujmy ważne dla nas sprawy wyrazić pieśnią: od kołyski aż po grób.
Nauczmy się pieśni, które będą mogły nam towarzyszyć przy narodzinach, przy tańcu i zabawie, przy pracy, weselu i śmierci... pieśni z Mazowsza, Kurpiów, Lubelszczyzny i Podlasia. Poznamy też kilka polskich tańców korowodowych, m. in z Kurpiów
Agata Harz urodziła się w Kairze, później mieszkała w Belgradzie i w Warszawie. Zajmowała się różnymi technikami wokalnymi (m.in. śpiewem klasycznym i eksperymentalnym). Śpiewała w chórze „Lutnia” i „Cantio Polonica”, była aktorką studenckiego Teatru Poga, działającego przy klubie Riviera – Remont w Warszawie. Współtworzyła awangardową grupę Księżyc, z którą wydała dwie płyty: „Nów” 7” EP ( Obuh Records) 1993 i „ Księżyc” – MC, LP (Obuh Records), 1996.
Od lat 90–tych praktykuje śpiew tzw. „białym głosem” ucząc się bezpośrednio u źródeł czyli od śpiewaczek wiejskich z Lubelszczyzny, Podlasia i Mazowsza. Brała udział w grupie Bractwo Ubogich, pierwszej kapeli zajmującej się polską muzyką tradycyjną in crudo, a później współtworzyła zespół „Pies Szczeka” („Muzyka z Domu Tańca„ CD In crudo 2001 ) a obecnie Wędrowiec (I miejsce w konkursie festiwalu Nowa Tradycja 2004). W 2006 r zrealizowała autorski projekt pt. „Muzyka jednej Wsi – Łukowa” w Biłgorajskiem. Prowadziła warsztaty śpiewu m.in. na Taborach Domu Tańca oraz w Instytucie Kultury Polskiej UW. Na warsztatach „Wniebogłosy” można zapoznać się z technikami pozwalającymi śpiewać głosem „białym”czyli naturalnym oraz unikatowym repertuarem obrzędowym (m.in. pieśni weselne, żniwne, pogrzebowe) i tanecznym (przyśpiewki) z różnych regionów Polski nizinnej.